Dragon Ball SP - Odcinek 6 - Chrzest Bojowy

 

Rok 791

Teraźniejszość

Planeta Ziemia

Kłęby dymu i pyłu przysłoniły Słońce, a ryk niósł się echem po pustkowiach będących teatrem wojny. Wojny, której wszechświat nie widział już od dziesięcioleci, gdy saiyańskie moce starły się korzystając z pierwotnej potęgi Oozaru. Tak się składa, że świadek i uczestnik poprzedniej takiej batalii brał udział również w obecnej, lecz tym razem stał po zupełnie innej stronie barykady.

- To nieco komplikuje sprawy – rzekł do siebie Vegeta czekając aż pył opadnie i okaże się z czym będzie miał do czynienia.

Czy ten saiyanin był w stanie kontrolować moc wielkiej małpy? Już za parę chwil książę z pewnością się o tym przekona. Nie miał jednak pewności która z ewentualności okaże się bardziej korzystna. Doskonale wiedział po swoim przykładzie, że kontrolowanie formy Oozaru daje ogromną przewagę w bitwie, lecz nieprzewidywalność niekontrolowanej przemany może okazać się równie, jeśli nie bardziej, niebezpieczna.

- Trunks! – krzyknął po chwili do swojego syna.

- Tak! – odkrzyknął zaskoczony, wyrwany z rozmyślań młodzieniec.

- Zajmij się tym tutaj – powiedział Vegeta wskazując kciukiem przez ramię na powoli wyłaniającą się spośród kłębów dymu postać wielkiej małpy.

- Naprawdę muszę? – odpowiedział Trunks pytaniem, po czym jęknął w głos zrezygnowany. Doskonale wiedział, że nie warto przeciwstawiać się ojcu. Saiyańskiego uporu nie przebije nawet Bomba Dusz.

- Chcę jako pierwszy zobaczyć rezultaty waszego treningu – odrzekł Vegeta i dodał – Nie martwcie się o planetę, w razie niebezpieczeństwa, sam wkroczę do akcji.

Trunks przełknął głośno ślinę, po czym skupił swoją Ki i natychmiast aktywował drugi poziom transformacji. Przeczuwał, że mimo tego nie pójdzie mu łatwo.

- Nie przejmuj się – usłyszał zza pleców głos przyjaciela z dzieciństwa – Osłaniam Cię.

Trunks ledwo zauważalnie skinął głową, nie patrząc nawet na Gotena. Wiedział, że może na niego liczyć w każdej sytuacji. Trening w Sali Ducha i Czasu lata temu, gdy Buu zagrażał Ziemi oraz niezliczone treningi czyniły z nich zgrany duet, bez mała niepokonany. Oprzeć się im mogli jedynie Pan Goku oraz jego własny ojciec – dwóch najpotężniejszych wojowników we wszechświecie. Trunks nigdy nie miał do czynienia z pierwotną formą Saiyan, pozostał jednak spokojny. W razie czego, mogli skorzystać z Metamorańskiej techniki fuzji, którą opanowali z Gotenem do perfekcji. Saiyańska część Trunksa odmawiała jednak jej użycia. Nie po to ciężko trenował przez ostatnie miesiące by teraz polegać na technice, która od zawsze w założeniu miała być bronią ostateczną, o nie! Półsayianie pokonają przeciwnika własnymi rękami, korzystając z własnej mocy i umysłów, bez żadnych sztuczek i wymyślnych technik. Trunks podświadomie czuł, że jego kompan myśli dokładnie tak samo.

Saiyanie ruszyli do ataku.

Trunks wystrzelił w kierunku paszczy olbrzyma, Goten zaś skierował się ku ogonowi. Po swoim przykładzie z dzieciństwa wiedział, że stanowi on słaby punkt Saiyan, dlatego też jego brat pod nieobecność taty podjął się wyzwania pozbycia się go, co wcale nie okazało się łatwe. Goten uśmiechnął się pod nosem na to wspomnienie, lecz szybko odsunął je od siebie mając ważniejsze sprawy na głowie. Trunks wypuścił serię pocisków Ki w stronę bestii, niestety Oozaru instynktownie zareagował w obronie ogona i zignorował nie stanowiące dla niego żadnego zagrożenia ataki, przyjmując ich impet na swoje ciało. Goten, który zdążył złapać ogon olbrzymiej małpy, zaskoczony został jego szybkim i zdecydowanym ruchem, przez co ledwo udało mu się na nim utrzymać. Niedługo trwała jego radość, gdyż małpa skorygowała kierunek zamachu ogonem i uderzyła w pobliską górę. Goten z dużym impetem uderzył o górski stok i puścił ogon tracąc formę Super Saiyanina w wyniku zaskoczenia i obrażeń doznanych w wyniku uderzenia.

- Co wy do cholery wyprawiacie?! – krzyknął z oddali Vegeta – Czy naprawdę tylko na tyle was stać po waszym treningu? Żałosne.

Trunks natychmiast poleciał w kierunku przyjaciela.

- Wszystko w porządku, Goten?  - zapytał z troską.

- Ta, chyba znów nie doceniliśmy przeciwnika - odpowiedział Goten uderzając pięścią w ścianę.

- To nie pierwszy raz – dorzucił Trunks – Ojciec ma rację, pora dorosnąć.

Goten otrząsnął się z mieszanki kurzu i kamieni oraz przeciągnął się porządnie.

- To co? Jeszcze raz? – zapytał z uśmiechem.

- Dobra! Koniec zabawy! – krzyknął Trunks.

Półsaiyanie przybili sobie piątkę i ponownie ruszyli do akcji.

Tym razem role się odwróciły. Goten przyspieszył omijając uderzenia wielkich łap goryla i znalazł się tuż naprzeciw jego oczu.

- Taioken! – zakrzyknął.

Niezwykle użyteczna oślepiające technika Pana Tenshinhana okazała się najlepszym pomysłem, na który mógł wpaść młodszy syn Goku. Oślepiające światło otoczyło głowę wielkiej małpy, a towarzyszył mu ryk bólu i dezorientacji, który z siebie wydała.

- Tak jest! – pochwalił przyjaciela Trunks, po czym sam dobył miecza, z którym nigdy się nie rozstawał odkąd podarował mu go Pan Tapion.

Trunks natychmiast zaszarżował w stronę ogona bestii, korzystając z jej dezorientacji unosząc miecz Tapiona wysoko nad głową, gotowy do zadania przesądzającego starcie cięcia. Saiyański instynkt Dakona w ciele Oozaru nie pozwolił jednak na tak szybkie zakończenie walki. Małpa wydała z siebie ryk przesycony potężną energią Ki, który momentalnie sparaliżował i odrzucił młodzieńców od adwersarza. Trunks i Goten nie mogli uwierzyć, że mimo form Super Saiyan poziomu drugiego we dwójkę nie są w stanie skutecznie poradzić sobie z przeciwnikiem, który tego poziomu nie osiągnął, nawet jeśli przybrał formę wielkiej małpy.

W ich stronę nadleciał Vegeta.

- Dość się już naoglądałem – rzucił Vegeta w stronę syna.

- Tato, ja… - zaczął Trunks w obawie, że zawiódł ojca.

- Niezły pomysł, zważywszy na okoliczności – przerwał mu Vegeta – Przyznam, że ziemianie opracowali kilka niezłych technik, z których sam korzystam.

Trunks nie mógł wykrztusić słowa, nieco zbity z tropu opanowaniam Vegety i jego słowami niebezpiecznie zbliżonymi niemal do pochwały tak jego, jak i osiągnięć mieszkańców Ziemi.

- Nie zrozum mnie źle, Trunks – z rozmyślań szybko wyrwały go słowa ojca – Sam powinieneś sobie poradzić z tą małpą, bez pomocy syna Kakarotta, a teraz nawet we dwóch nie dajecie sobie rady. Teraz ja się nim zajmę. Pamiętaj, Trunks, nawet najlepszy plan nie jest wart funta kłaków, jeśli nie posiadasz mocy, by go zrealizować.

Vegeta pozostawił syna z tą myślą, samemu włączając się do walki.

Książę szybko osiągnął formę Super Saiyanin poziomu drugiego, lecz na tym nie poprzestał. Kontynuował uwalnianie energii Ki, aż jego ciało nie zaczęło ulegać dalszym przekształceniom. Brwi Vegety zaczęły zanikać, a złociste włosy na głowe rosnąć aż nie sięgnęły mu pasa. Książę zakończył transformację tworząc wokół siebie świetlistą poświatę oraz krzykiem pomagającym uwolnić Ki.

- Trunks, twój tata… - zaczął Goten.

- Tak – przerwał mu Trunks z uśmiechem na ustach – Oto jego Super Saiyan poziomu trzeciego.

Saiyański Książę dał młodzieńcom dokładnie dwie sekundy na przetrawienie tej informacji, po czym w mgnieniu oka znalazł się przed paszczą potwora i uderzył go prosto między oczy, czemu towarzyszył głuchy łoskot. Bestia zawyła groźnie, po czym złapała się za czoło wciąż wyjąc z bólu. Wkrótce straciła równowagę i runęła na ziemię pozostawiając za sobą kłęby dymu oraz krater wielkości miasteczka.

- Trunks! – zawołał Vegeta do syna – Jest coś, co obaj przeoczyliście, a co zakończyłoby walkę bez ryzykowania życia mieszkańców tej planety, w tym waszych rodzin. Patrzcie i uczcie się.

 Vegeta spojrzał w górę, wprost na wytworzony przez Dakona sztuczny księżyc.

No tak! Jak mogłem być taki głupi!, pomyślał Trunks obwiniając się za własną głupotę. Skupiliśmy się na dobrze ochranianym ogonie zamiast uderzyć w tak oczywisty słaby punkt!

Książę złączył środkowy oraz wskazujący palec oraz wycelował je prosto w świetlistą kulę generującą fale Blutz. Napromieniowanie falami Blutz, wytwarzanymi przez ciała niebieskie znajdujące się w pobliżu tych, na których znajdowali się Saiyanie posiadający ogony, transformowało ich w wielkie małpy o nazwie Oozaru, co zwiększało ich moc wielokrotnie. Z reguły wiązało się to z utratą świadomości i wpadnięciem w szał bitewny. Niektórzy kosmiczni wojownicy znali jednak technikę tworzenia sztucznych źródeł fal Blutz oraz byli w stanie kontrolować transformację – Saiyanie rangi elitarnej oraz niektórzy wojownicy średniaj klasy. Vegeta doskonale znał tę technikę, znał również jej wady i słabości. Osiągnąwszy kontrolę nad przemianą w Super Saiyanina poziomu czwartego, mimo posiadania ogona mógł kontrolować nie tylko siebie po przemianie w wielką małpę, lecz także to, czy w ogóle dojdzie do przemiany po wchłonięciu przez jego ciało fal Blutz, czy nie.

- Czas na brudne fajerwerki – rzekł do siebie Vegeta, po czym atakiem Ki rozproszył świetlistą kulę Dakona.

Wielka małpa o złocistej sierści natychmiast zaczęła się zmniejszać i przybierać bardziej humanoidalne kształty. Po minucie, transformacja całkowicie zniknęła zostawiając na ziemi zwiniętą w kłębek postać Dakona.

- I po krzyku – stwierdził Vegeta lądując obok przybysza z kosmosu – Chyba za mocno go walnąłem. Stracił przytomność.